അവള് ചിരിച്ചു : " പെട്ടന്ന് കണ്ടപ്പോ മനസ്സിലായില്ല അല്ലേ..പക്ഷെ ഞാന് ഒറ്റനോട്ടത്തില് തന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു... ഞാന് വിശ്വത്തിന്റെ വീട്ടീന്നാ വരുന്നത്.. അച്ഛനുമമ്മയേയുമൊക്കെ കണ്ടു.. ദീപ ഇപ്പോ ഹോസ്റ്റലിലാ ല്ലെ.. വിശ്വത്തെ കാണാന് പറ്റില്ല്യല്ലോന്ന് വെഷമിച്ച് വര്വായിരുന്നു.. സന്തോഷായി..കണ്ടല്ലോ... "
അയാള് ചിരിച്ചു :" ജ്യോതി ആകെ മാറിയിരിക്കുന്നു.. തടി വെച്ചിട്ട്ണ്ട്..പിന്ന്യെങ്ങന്യാ പെട്ടന്ന് തിരിച്ചറിയാ.....അമ്മമ്മ മരിച്ച് നിങ്ങളൊക്കെ പിറ്റേന്നു തന്നെ തിരിച്ചുപോയിട്ടുണ്ടാവുംന്നാ ഞാന് വിചാരിച്ചിര്ന്നേ.. "
" ഹസ്ബന്റ് പിറ്റേന്നു തന്നെ പോയി....ഇനിയൊരിക്കലും ഇങ്ങോട്ടൊന്നും വരവുണ്ടാവില്ല്യ... അതുകൊണ്ട് സഞ്ചയനം കഴിയുന്ന വരെ നിക്കാന്ന് വിചാരിച്ചു... "
അവള് നിശ്വസിച്ചു : " ആ പഴയ കുട്ടിക്കാലം.. ഞാവല്പഴങ്ങള്..പഞ്ചാരമാവ്.. എല്ലാം എന്നെന്നേയ്ക്കുമായി കഴിഞ്ഞുപോയി അല്ലേ വിശ്വം ..? "
" അതൊക്കെ നമ്മോടൊപ്പം കുഴിച്ചുമൂടുന്ന ഒരോര്മ്മ മാത്രമാവും ജ്യോതി....കണ്ടില്ലേ...എല്ലാവടേയും പുതിയ പുതിയ വീടുകളുയരുകയാണ്.....അതൊക്കെ പോട്ടെ.. ഹസ്ബന്റ് എന്തു ചെയ്യുന്നു..? നിങ്ങള് ഡെല്ലീല് സെറ്റില്ഡായി അല്ലേ.. ? "
" ആള് ഡെല്ലി പോലീസിലാ... പിന്നെയവടെ സെറ്റില്ഡാവാണ്ടെ പറ്റില്ല്യലോ..", അവള് ചിരിച്ചു :
" ഇനി വിശ്വം ചോയ്ക്കാത്തതിനു കൂടി അഡ്വാന്സായി മറുപടി പറയാ...കുട്ടികളായിട്ടില്ല്യ... ഒരു ചെറ്യേ പ്രോബ്ലണ്ട്..ട്രീറ്റ്മെന്റിലാ ഇപ്പോ...അല്ലാ..വിശ്വത്തിന്റെ മാരേജ് ഫിക്സ് ചെയ്തിരിയ്ക്കാ ല്ലേ... അമ്മ കുറീരെ ആല്ബം കാണിച്ച് തന്നിര്ന്നു. നല്ല കുട്ട്യാട്ടോ.... ..ആട്ടെ...ഞാന് വിശ്വത്തിനോട് പേഴ്സണലായൊരു കാര്യം ചോയ്ച്ചാ ബുദ്ധിമുട്ടാവ്വോ..? ", അവള് ഒന്നു മടിച്ചു.
അവളെന്താണ് ചോദിക്കാനുദ്ദേശിക്കുന്നതെന്ന് അയാളൊന്നമ്പരന്നു...കുട്ടിക്കാലത്ത് കുറച്ചു കാലം മാത്രം കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ഒരു കളിക്കൂട്ടുകാരിയ്ക്ക് എന്താണിത്ര പേഴ്സണല് കാര്യങ്ങള് അറിയാനുള്ളത് !
"ചോയ്ച്ചോളൂ..നമക്കൊക്കെ എന്താ ഇത്ര പേഴ്സണല് കാര്യങ്ങളൊള്ളത്.." ചിരിക്കാന് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അയാളുടെ ജിജ്ഞാസ ഒതുങ്ങിയില്ല.
" വേറൊന്ന്വല്ല...അന്ന്... അന്ന്..അമ്മ വിശ്വത്തിന് തന്ന ഗിഫ്റ്റെന്തായിരുന്നു... ? ..ഞാനിന്നലെ ചില കാര്യങ്ങളറിഞ്ഞു..."
" ഓ..അതാണോ.." ,അയാള്ക്കു സമാധാനമായി : " അത്..ഒരു താലിയായിരുന്നു..മഞ്ഞച്ചരടില് കോര്ത്ത ഒരു താലി "
" ഓ ", അവള് അതേ ഉത്തരം പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന പോലെ ഒന്നു നിശ്വസിച്ചു : " അപ്പോ പാറുവമ്മ പറഞ്ഞത് സത്യമാണ്....പാവങ്ങള്.. തന്റെയിഷ്ടത്തിന് , അച്ഛച്ഛന് മരണത്തിലൂടെ മറുപടി പറഞ്ഞപ്പോ വെന്തുരുകി പോയ അമ്മയുടെ മനസ്സ് ഇന്ന് ഞാന് കാണുന്നുണ്ട്..എന്നിട്ടാരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും നേടിയോ. ?... അമ്മ എന്നെങ്കിലും മനം നിറഞ്ഞു ചിരിച്ചതായി ഞാനോര്ക്കുന്നില്ല.. അതുകൊണ്ടു തന്നെ അച്ഛനും .....വിശ്വവുമറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുമല്ലോ എല്ലാം..? "
" ഉവ്വ്... അമ്മ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.."
" അമ്മയന്നെന്തിനാണത് വിശ്വത്തിന് തന്നെ തന്നതെന്ന് മനസ്സിലാവുന്നില്ല.. തങ്ങള്ക്ക് കഴിയാതിരുന്നത് അടുത്ത തലമുറയ്ക്കെങ്കിലും കഴിയട്ടെയെന്ന് അമ്മ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ ആവോ ?..അങ്ങനെ ചിന്തിക്കുമ്പോ... ഒരു സ്വപ്നം നഷ്ടപ്പെടുത്തിയതിന്റെ സങ്കടം..എന്തോ ഒരു വലിയ കടം ബാക്കിനില്ക്കുന്നുവെന്ന തോന്നല് ഒക്കെ ഇപ്പോ മനസ്സില്... .",
അവള് വിഷാദത്തോടെ ചിരിച്ചു : " "ഇനിയൊരങ്കത്തിനു ബാല്യമില്ലാതായിപ്പോയല്ലോ എന്ന നഷ്ടബോധം.. .. "
" ചിലപ്പോ എല്ലാം നേരെ തിരിച്ചുമാവാം..ഇതോടെ എല്ലാം അവസാനിച്ചോട്ടെ എന്നു കരുതി നിന്റെ അമ്മ അന്നത് തന്നതാവാം...പക്ഷെ നീയിവിടെതന്നെയുണ്ടായിരുന്നെങ്കില് ", അയാള് ചിരിച്ചു :" ഒരു പ്രണയം പൊട്ടിമുളയ്ക്കാനുള്ള എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളുമുണ്ടായിരുന്നു... പക്ഷെ ഇപ്പോ... ഇതൊക്കെ ജീവിതമല്ലേ ജോതീ...സിനിമയിലേതു പോലെ റീ ടേയ്ക്ക് എടുക്കാന് പറ്റില്ലല്ലോ...അഥവാ നീയിപ്പോ പറഞ്ഞതു പോലെ അതൊരു വലിയ സ്വപ്നമാണെങ്കില് ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം..നമുക്കും അടുത്ത തലമുറയ്ക്ക് ബാറ്റണ് കൈമാറാം.." ,അയാള് പകുതി ഗൗരവത്തിലാണത് പറഞ്ഞത്.
വഴിയിലൂടെ ആരൊക്കെയോ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
" അതൊരു നല്ല ഐഡിയയാണ്..നമുക്കും ജീവിക്കണമല്ലോ അല്ലെ...",
അവള് ചിരിച്ചു : " ശ്ശെ..! കഷ്ടമായിപ്പോയി..പണ്ടായിരുന്നെങ്കില് ഇവരെയൊക്കെ വെല്ലുവിളിച്ച് ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ചു നില്ക്കാമായിരുന്നു...ഇതിപ്പോ ആര് ഗൗനിക്കുന്നു !... മഴ വരുന്നുണ്ട്.....എന്നാ പിന്നെ നമുക്ക് പിരിയാമല്ലേ... ഇനിയൊരിക്കലും കാണില്ലെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ..."
******
പിന്നീടെന്നെങ്കിലും അവളെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ...?
ഉവ്വ്..ചുട്ടുപൊള്ളിക്കിടക്കുന്ന പനിക്കിടക്കയിലേയ്ക്ക് അന്നത്തേതുപോലെ അപ്രതീക്ഷിതമായി അവള് കടന്നു വന്നു.അവള്ക്കെന്തോ വലിയ തിടുക്കമുള്ളതുപോലെ തോന്നി..
നെറ്റിയില് തൊട്ടു നോക്കി : " നല്ല പനിയുണ്ടല്ലോ...വൈറലല്ലേ..പതുക്കെയേ മാറൂ.. വിശ്വം..ഞാന് വേറൊരു പ്രധാന കാര്യമറിയാനാണ് വന്നത്... ആ താലി നീയെന്തു ചെയ്തു...ആര്ക്കെങ്കിലും കൊടുത്തോ നീയത് ? "
" അത്..", അയാള് ഞരങ്ങി : " അതെന്റെ കൈയ്യിലുണ്ട്...ആരേയും കാണിച്ചിട്ടില്ല.."
" സന്തോഷായി ", അവളുടെ ചിരിയില് ആഹ്ലാദമുണ്ടായിരുന്നു : " ഇപ്പഴും മനസ്സില് നീയെനിക്കൊരിടം മാറ്റി വെച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ...സന്തോഷായി വിശ്വം...ഇനിയത് വിശ്വത്തിന്റെ മോന് കൈമാറിക്കോളൂ..ഞാനെന്റെ മോളെ പറഞ്ഞയക്കാം അടുത്തു തന്നെ."
വന്നതുപോലെ അവള് പെട്ടന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാവാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് അയാള് ആയിരം ചോദ്യങ്ങളോടെ ചാടിയെണീറ്റു. പക്ഷെ മുന്നില് കണ്ടത് ചുമരുകള് മാത്രമാണ്.
അത് ഒരു സ്വപ്നമായിരുന്നെന്ന് ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല.. അതിനു ശേഷം നാട്ടിലെത്തിയപ്പോഴാണ് അമ്മ ആ വാര്ത്ത പറഞ്ഞത്..കേട്ടുകേള്വിയായിരുന്നെങ്കിലും വിശ്വസിക്കാനോ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കാനോ ഇനി..ഒന്നു സ്ഥിരീകരിക്കാന് പോലും ആരുമില്ല.. ഒരു കല്ലുപോലും ബാക്കി വെക്കാതെ പുരയാറ്റെ തറവാട് പൊളിച്ചു കളഞ്ഞിരുന്നു...ഏതോ കൊച്ചിക്കാരനാണത്രെ എല്ലാം വാങ്ങിച്ചത്..
******
ആരോ വാതില് തുറക്കുന്നുണ്ട്..ശ്യാമ തിരിച്ചെത്തിയിരിക്കുന്നു...പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ, ആ പെണ്കുട്ടിയുമുണ്ട് അവരോടൊപ്പം..
" ഞാനാദ്യം കണ്ടപ്പഴേ വിചാരിച്ചു ആ കുട്ടിയ്ക്ക് അയിന്റെ അമ്മേരെ ഒരു ഛായയുമില്ല്യല്ലോന്ന്...അദെങ്ങന്യാ...",
ശ്യാമ കുട്ടികള് കേള്ക്കുന്നില്ലെന്നുറപ്പു വരുത്തി പുതിയ അയല്ക്കാരുടെ വിശേഷങ്ങളുടെ കെട്ടഴിക്കുകയാണ്.പുറമേയ്ക്ക് താല്പര്യം കാണിക്കാറില്ലെങ്കിലും ഇത്തരം കാര്യങ്ങളൊക്കെ അയാള് ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ട്.ഈ വിഷയത്തില് പതിവില് കൂടുതല് താല്പര്യവുമുണ്ട്..
" അവ്രേ...ഇദ് രണ്ടാം കെട്ടാ...ആ കുട്ടീരെ അമ്മ മൂന്ന് നാല് കൊല്ലം മുമ്പ് മരിച്ചു പോയതാത്രെ...മൂന്നാളും സ്കട്ടറില് പൂവുമ്പോ ആക്സിഡണ്ട് പെറ്റ്യേതാത്രെ..ഡെല്ലീല് വെച്ച്...അയാളവടെ പൊലീസിലായിരുന്നൂന്ന്...
ഉമേനെ കല്യാണം കഴിച്ച്ട്ട് രണ്ട് കൊല്ലാവ്ണൊള്ളൂന്ന്..." ശ്യാമ അവസാനിപ്പിച്ചിട്ടില്ല...
പക്ഷെ വേണ്ട..ഇനിയൊരു വിശദീകരണം ആവശ്യമില്ല...അന്ന് കേട്ടതൊക്കെ അക്ഷരപ്രതി സത്യമായി മുന്നില് തെളിയുന്നു...
"പിന്ന്യേ..", ശ്യാമ തുടരുകയാണ് , " അവര് നായമ്മാരാ.."
'അറിയാം' എന്ന മറുപടി അയാളുടെ നാവിന്തുമ്പിലെത്തി നിന്നു.
സ്ത്രീകളോട്, വിശേഷിച്ച് ഭാര്യമാരോട് ' അറിയാം ' എന്ന് ഒറ്റവാക്കിലൊരിക്കലും മറുപടി പറയരുത്.. ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങള് പുറകേ വരും.
ശ്യാമ പിന്നെയുമെന്തൊക്കെയൊ പറയുന്നുണ്ട്..പക്ഷെ ശ്രദ്ധിക്കാന് കഴിയുന്നില്ല.
അയാള് കുട്ടികളെ നോക്കി. അവര് ജാലകത്തിലൂടെ ഇരുണ്ട ആകാശം നോക്കിയിരിപ്പാണ്.
മരുഭൂമിയിലെ വിസരിത പ്രകാശം മൂലം നക്ഷത്രങ്ങള് ദൃശ്യമല്ല. പക്ഷെ കുട്ടികള് കാണുന്നുണ്ടായിരിക്കാം. മുതിര്ന്നവര് കാണാത്തത് പലതും അവരാണല്ലോ കണ്ടെത്തുന്നത്.
അയാള് ഫ്രിഡ്ജ് തുറന്നു. മാംഗോ ജ്യൂസിരിപ്പുണ്ട്. അയാള് രണ്ടു കാനെടുത്ത് കുട്ടികള്ക്കരികിലേയ്ക്ക് നടന്നു.
ജ്യൂസ് അവര്ക്കു നേരെ നീട്ടുമ്പോള് അയാള് ചോദിച്ചു
" കുട്ടി..ജ്യോതീരെ മോളാണല്ലേ...നല്ല ഛായയുണ്ട്.. എന്താ മോള്ടെ പേര്..?"
മിഴികളിലെ നക്ഷത്രത്തുള്ളികള് കുട്ടികള് കണ്ടെത്തില്ലെന്ന് അയാള്ക്ക് പ്രതീക്ഷയുണ്ടായിരുന്നു.