ഞായറാഴ്‌ച, ജനുവരി 04, 2015

ദ ലാസ്റ്റ് ലൈഫ്.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ഈ കഥ ഒ. ഹെന്റിയ്ക്കു കൂടി അവകാശപ്പെട്ടതാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ‘ദ ലാസ്റ്റ് ലീഫ്’ എന്ന കഥ കൂടി ചേരുമ്പോഴാണ് ഇതിന്റെ വായന പൂർണ്ണമാവുക.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                         
അതിശയകരമെന്നു പറയട്ടെ, എല്ലാം പഴയതു പോലെ തന്നെയായിരുന്നു. വാഷിങ്ങ്ടൺ സ്ക്വയറിനടുത്തുള്ള ആ  ഗ്രാമം, അതിലെ ഇടുങ്ങിയതും വഴി തെറ്റിക്കുന്നതുമായ തെരുവുകൾ, ആ പഴയ മൂന്നു നില കെട്ടിടം, മിസ്റ്റർ ന്യൂമോണിയ,  മഞ്ഞുകാലം,  ജോൺസി, സ്യൂ , ബർമ്മൻ, അവരുടെ സൗഹൃദം, അതിന്റെ വഴിത്താരകൾ..
പിന്നെ മാറിയതെന്താണ് എന്നു ചോദിച്ചാൽ - അതെ, അതാണു പറയാൻ തുടങ്ങുന്നത്.

ഒരു പ്രഭാതത്തിൽ, പരിശോധനയ്ക്കു ശേഷം  ഡോക്ടർ സ്യൂവിനോട് പറഞ്ഞു :
  സിംറ്റംസ് എല്ലാം കൃത്യമാണ്. പക്ഷേ ജീവിക്കണം എന്നൊരാഗ്രഹം അവൾക്ക് ഇപ്പോഴും ഉള്ളതു പോലെ. അവളെ അലോസരപ്പെടുത്തുന്ന എന്തെങ്കിലും കാര്യങ്ങളുണ്ടോ ?”

“ഇറ്റലിയിൽ പോകണമെന്നും  നേപ്പിൾ  ഉൾക്കടലിന്റെ ചിത്രം വരയ്ക്കണമെന്നും അവൾ എപ്പോഴും പറയാറുണ്ടായിരുന്നു.” സ്യൂ പറഞ്ഞു.

“ വരയോ.. ച്ഛേ.. അതല്ല.. കാര്യമായ എന്തെങ്കിലും
ഒരു കാമുകൻ ?..”

“ കാമുകനോ ?” സ്യൂ  അത്ഭുതപ്പെട്ടു.. “ അതിനുമാത്രം എന്താണു  ഒരു പുരുഷനിലുള്ളത്.. ഇല്ല ഡോക്ടർ.. അങ്ങനെയൊരാളില്ല..”

“ അവൾ ക്ഷീണിതയാണ്..” ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു . “ എനിക്ക് അറിയാവുന്നതെല്ലാം ഞാൻ ചെയ്യാം.  പക്ഷേ, ഈ സ്റ്റേജിലെത്തിയ ഒരാൾ താൻ മരിക്കാൻ പോകുന്നില്ല എന്ന് ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നതോടെ എന്റെ ജോലി ഇരട്ടിക്കുകയാണ്. നിങ്ങൾക്കറിയാമല്ലോ, അവളുടെ മെഡിക്ലെയിം പോളിസിയിൽ  ഇനി ബാക്കിയുള്ളത് വെറും പതിനായിരത്തി ഇരുപത്തി മൂന്ന് ഡോളറാണ്. ട്രീറ്റ്മെന്റ് തുടരാനുള്ള പൈസ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട്, അതിൽ പതിനായിരം ഡോളർ ശവസംസ്ക്കാര ചിലവുകൾക്ക് മാറ്റി വെക്കാൻ  ഏതു ഡോക്ടറും നിയമപരമായി ബാധ്യസ്ഥനാണ്. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഇത്തരക്കാർക്ക് മരണം സ്വീകരിക്കാൻ അനുവാദം നൽകുന്ന, ഞങ്ങളെ അതിനു പ്രാപ്തരാക്കുന്ന നിയമം തന്നെ നിലവിലുള്ളത്...”

ഡോക്ടർ പോയ ശേഷം സ്യൂ മറ്റൊരു മുറിയിലിരുന്ന് മതിയാവോളം കരഞ്ഞു.

പിന്നെയവൾ തന്റെ ചിത്രമെഴുത്ത് സാമഗ്രികളുമായി ജോൺസിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.
“സമയമാം രഥത്തിൽ ഞാൻ..” അവൾ പതിയെ  മൂളി കൊണ്ടിരുന്നു.
മെലിഞ്ഞുണങ്ങിയ ജോൺസി നിശബ്ദം കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ജാലകത്തിലേക്ക് മുഖം തിരിച്ചാണ് അവൾ കിടന്നിരുന്നത്. അവൾ ഉറങ്ങുകയാണെന്നു കരുതി സ്യൂ പാടുന്നതു നിർത്തി ചിത്രമെഴുതാൻ തുടങ്ങി.
അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ  ഒരു ഞരങ്ങൽ കേട്ട് അവൾ വേഗം കട്ടിലിനടുത്തേയ്ക്ക് നടന്നു.
ജോൺസിയുടെ മിഴികൾ തുറന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു. അവൾ ജനലിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്ക് നോക്കി എണ്ണി കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.

“ പന്ത്രണ്ട്,” അവൾ  എണ്ണി. പിന്നെയല്പം  കഴിഞ്ഞ്, “ പതിനൊന്ന്”, പിന്നെ, “പത്ത്’, “ഒമ്പത്” ഏഴും  എട്ടും അവൾ ഒരുമിച്ചാണ് എണ്ണിയത്.

 എണ്ണാൻ മാത്രം എന്താണുള്ളത് എന്ന  കൗതുകത്തോടെ സ്യൂ പുറത്തേക്ക് നോക്കി. അവിടെ, അടുത്ത കെട്ടിടത്തിന്റെ ചുമരു മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ചുമരിനിപ്പുറത്ത്, ഒരു പഴഞ്ചൻ മരം നില്പുണ്ടായിരുന്നു. ശിശിരത്തിന്റെ തണുത്തുനിർവികാരമായ ആലിംഗനത്തിൽ, അതിന്റെ ഇലകൾ ഏകദേശം മുഴുവനായും പൊഴിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
“ എന്താ നീ എണ്ണുന്നത് ?” സ്യൂ ചോദിച്ചു.
“ ആറ്” ജോൺസി എണ്ണി.  പിന്നെ ദുർബലമായ സ്വരത്തിൽ തുടർന്നു. “ എല്ലാം വേഗത്തിൽ കൊഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. മൂന്നു ദിവസം മുമ്പ് നൂറോളമെണ്ണമുണ്ടായിരുന്നു. എണ്ണിതീർക്കാൻ ഞാൻ ബുദ്ധിമുട്ടി.  ഇപ്പോൾ വളരെ എളുപ്പമായിരിക്കുന്നു.. ദാ.. ഒരെണ്ണം കൂടി വീണു. ഇനി അഞ്ചെണ്ണമേ ബാക്കിയുള്ളൂ..”

“ നീയെന്തിന്റെ കാര്യമാ പറയുന്നത്?”

“ഇലകൾ- ആ മരത്തിന്റെ.. അവസാനത്തെ ഇല പൊഴിയുന്നതിനൊപ്പം, ഞാനും പോകേണ്ടി വരും.. മുന്നു ദിവസമായി ഞാനതു മനസ്സിലാക്കിയിട്ട്
പക്ഷേ എങ്ങാനും ?”

“ ഓഹ്.. കേട്ടുകേൾവിയില്ലാത്ത വിഡ്ഡിത്തം
” സ്യൂ വിന്റെ ശബ്ദമുയർന്നു.. ഒരു വയസ്സൻ മുന്തിരിവള്ളി നിന്റെ ഭാവിയിൽ എന്തു മാറ്റം വരുത്താനാണ്.. ഇലകൾ പൊഴിഞ്ഞാലും ഇല്ലെങ്കിലും ..നീ.. നോക്കൂ, നമ്മുടെ കൈയ്യിൽ ഇനി ചികിത്സക്കായി പൈസയൊന്നുമിരിപ്പില്ല എന്ന് മറക്കല്ലേ.. മനസ്സിൽ നിന്ന് മറ്റ് ചിന്തകളൊക്കെ മാറ്റൂ..ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് സിംറ്റസ് എല്ലാം കൃത്യമാണെന്നാണ്. എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാനൊക്കെ ആഗ്രഹം ബാക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ  പറയ്.. എന്റെ കൈയ്യിൽ  കുറച്ച് പൈസയിരിപ്പുണ്ട്..”
“അതൊന്നും വേണ്ട സ്യൂ
ദാ.. ഒരെണ്ണം കൂടി വീണു..” ജോൺസി മരത്തിൽ നിന്നു കണ്ണെടുക്കാതെ തുടർന്നു. “ എനിക്ക് ഒന്നും കഴിക്കണമെന്നില്ല.. ഇനിയുള്ളത് നാല് ഇലകളാണ്.. ഇരുട്ടുന്നതിനു മുമ്പ് അവസാനത്തെ ഇലയും പൊഴിയുന്നത് എനിക്കു കാണണം..അപ്പോൾ ഞാനും പോകും..”
സ്യൂ  ഒന്നുകൂടി പുറത്തേക്കു നോക്കി.
“ എന്റെ പൊന്നു ജോൺസി, നീയൊന്നു കുറച്ചു നേരം കണ്ണടച്ചു കിടക്കൂ.. എനിക്ക് ഈ ചിത്രം നാളെ കൊടുക്കാനുള്ളതാണ്.. കർട്ടനിട്ടാൽ വെളിച്ചം കിട്ടില്ല.. ഞാനിതു തീർക്കുന്നതുവരെ പുറത്തേക്കു നോക്കില്ല എന്നു നീയെനിക്ക് ഉറപ്പു താ..”

“നിനക്ക് അടുത്ത മുറിയിൽ പോയിരുന്നു വരച്ചു കൂടേ ?” ജോൺസി തണുത്ത സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു.

“ അപ്പോ നീ തനിച്ചായി പോവില്ലേ ?.. നീ ആ ഇലകളിൽ തന്നെ നോക്കി കിടക്കുന്നത് എന്നെ ഭ്രാന്തുപിടിപ്പിക്കുന്നു..”
“ നിന്റെ വരപ്പു തീരുമ്പോൾ പറയ്..” ജോൺസി കണ്ണുകളടച്ചു. “ അവസാനത്തെ ഇല പൊഴിയുന്നത് കാണാൻ എനിക്കാഗ്രഹമുണ്ട്.. എന്റെ കാത്തിരിപ്പ്  അവസാനിക്കാറായിരിക്കുന്നു. എന്റെ ചിന്തകൾ അന്ത്യമടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.. ആ ഇലകളെ പോലെ,   താഴേക്ക്, താഴേക്ക് ആണ്ടുപോകാൻ ഞാനാഗ്രഹിക്കുന്നു..”

“ഉറങ്ങാൻപറ്റുമോന്ന് നോക്കൂ..” സ്യൂ പറഞ്ഞു. “ ഞാനാ ബർമ്മനെ വിളിക്കാൻ പോവുകയാണ്.. ഈ ചിത്രത്തിൽ എനിക്കൊരാളെ വരയ്ക്കാനുണ്ട്.. ബർമ്മനെ പോലൊരാൾ.. ഞാൻ പെട്ടന്നു വരാം..അതുവരെ  അനങ്ങാതെ കിടക്കൂ..”

താഴത്തെ നിലയിൽ, ബർമ്മൻ അയാളുടെ ഡാർക്ക് റൂമിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പതിവുപോലെ,  അയാളെ മദ്യം മണത്തു. സ്യൂ അയാളോട് ജോൺസിയെ കുറിച്ചും മുന്തിരിവള്ളിയിലെ ഇലകളെ കുറിച്ചും പറഞ്ഞു.

“ എന്തൊരു വിഡ്ഡിത്തം..” അയാൾ  ഒച്ചവെച്ചു.. “ ഇല വീഴുന്നതിനനുസരിച്ചാണോ ഒരാളുടെ ജീവൻ പോകുന്നത് ! എന്നെ വച്ച് പടം വരയ്ക്കാനോ ? വേറെ ആളെ നോക്ക്
ആ മണ്ടിപ്പെണ്ണ് ജോൺസി ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കുന്നത് നീ കാരണമല്ലേ ?..”

“ അവൾക്കു തീരെ വയ്യ.. അതാണ്  ഇങ്ങനത്തെ ചിന്തകളൊക്കെ അവൾക്കു തോന്നുന്നത്..മിസ്റ്റർ ബർമ്മൻ, നിങ്ങൾ  വരുന്നില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട.. പക്ഷേ നിങ്ങൾ ഒരു നല്ല മനുഷ്യനാണെന്നാണ് ഞാൻ കരുതിയിരുന്നത്..”

“ നീ ശരിക്കും ഒരു പെണ്ണു തന്നെ..” ബർമ്മൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടു..” ആരാണു പറഞ്ഞത് ഞാൻ വരില്ലെന്ന്.. നടക്ക്.. ഞാൻ വരാം.. അരമണിക്കൂറായി ഞാനിതു തന്നെയല്ലേ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.. ജോൺസിയെ പോലൊരു നല്ല കുട്ടി ഇങ്ങനെ കിടന്നു നരകിക്കാൻ പാടില്ല.. നോക്കിക്കോ... ഒരു ദിവസം ഞാനെന്റെ മാസ്റ്റർപീസ് വരയ്ക്കുക തന്നെ ചെയ്യും.. എന്നിട്ടു വേണം നമുക്കിവിടെ നിന്ന് മറ്റെവിടേക്കെങ്കിലും പോകാൻ..”

അവർ മുറിയിലെത്തുമ്പോൾ ജോൺസി ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു. സ്യൂ കർട്ടൻ വലിച്ചിട്ട ശേഷം ബർമ്മനെ അടുത്ത മുറിയിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. അവിടെ നിന്ന് അവർ ആ മരത്തിലേക്ക്  അങ്കലാപ്പോടെ നോക്കി. ഒരു നിമിഷം, അവരുടെ കണ്ണുകൾ നിശബ്ദം സംവദിച്ചു.. പുറത്ത് മാരി പോലെ നേർത്ത മഴ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

ബർമ്മൻ താഴെയിരുന്നു. സ്യൂ അയാളെ നോക്കി ചിത്രമെഴുതാൻ  തുടങ്ങി.

രാത്രി വൈകുന്നതുവരെയും അവൾ ചിത്രമെഴുത്ത് തുടർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.

കാലത്തെഴുന്നേറ്റയുടനെ സ്യൂ ജോൺസിക്കരികിലേക്ക് ചെന്നു. അവൾ വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ ജനാലയ്ക്കലേക്കു തന്നെ നോക്കി കിടക്കുകയായിരുന്നു. “ എനിക്കു കാണണം..” അവൾ പറഞ്ഞു.

സ്യൂ ജാലക തിരശ്ശീല മാറ്റി.
രാത്രി മുഴുവൻ കാറ്റും വീശിയടിക്കുകയായിരുന്നിട്ടും മരത്തിന്റെ ശാഖയോടു ചേർന്ന്, കടുംപച്ച നിറത്തിൽ ഒരില തലയുയർത്തി നില്പുണ്ടായിരുന്നു. ഒരേയൊരില. മൂപ്പു കൊണ്ട് അതിന്റെ അരികുകളിൽ മഞ്ഞപ്പു കലർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഏകദേശം ഇരുപതടി ഉയരത്തിലുള്ള ചില്ലയിലാണ് അത് തൂങ്ങി നിന്നിരുന്നത്.
“ ഇതാണവസാനത്തേത്..” ജോൺസി പറഞ്ഞു. “  രാത്രി കാറ്റിന്റെ അലർച്ച കേട്ടപ്പോൾ, ഞാനിത് ഇന്നലെ തന്നെ പൊഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുമെന്നാണ് കരുതിയിരുന്നത്. എന്തായാലും ഇന്നത് പൊഴിയും.. അതോടൊപ്പം എന്റെ ജീവനും പറന്നു പോവും..”
“എന്റെ പൊന്നു ജോൺസി..” സ്യൂ കേണു.. “ ഇങ്ങനെയൊന്നും പറയാതെ.. എന്തിനാണിതു തന്നെ  ഓർത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ?.. ഇല പൊഴിയുകയോ  നിൽക്കുകയോ ചെയ്തോട്ടെ..”

ജോൺസി മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. യാത്രയ്ക്കു തയ്യാറെടുക്കുന്ന ഒരാത്മാവിന്റെ ഏകാന്തത അവൾ അനുഭവിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. മണ്ണിലേക്കും സൗഹൃദത്തിലേക്കും  അവളെ ബന്ധിച്ചു നിർത്തിയിരുന്ന കെട്ടുകൾ ഓരോന്നായി പൊട്ടിത്തകർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

പകൽ പതിയെ ഇഴഞ്ഞു പോയി. ഇരുട്ടു പരക്കുന്നതു വരെയും,  ആ ഇല തണ്ടിന്മേൽ തന്നെ  ഉറച്ചുതൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നത് അവർക്കു കാണാമായിരുന്നു. രാത്രിയായതോടെ, വടക്കൻ കാറ്റ് വീശിയടിക്കാൻ തുടങ്ങി.  തല്ലിയലയ്ക്കുന്ന മഴയും.

അടുത്ത പ്രഭാതത്തിൽ, വെളിച്ചം പരന്നതോടെ, ജാലക തിരശ്ശീല മാറ്റാൻ ജോൺസി ആവശ്യപ്പെട്ടു.

അവിടെ ഇല ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ആ ശൂന്യതയിലേക്ക് നോക്കി ജോൺസി ഏറെ നേരം കിടന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.
“ ഞാനൊരു ചീത്തപ്പെൺകുട്ടിയായിരുന്നു, സ്യൂ..” അവൾ വിതുമ്പി “ പൊഴിഞ്ഞു പോയ ആ അവസാന ഇല ഞാനെത്ര മാത്രം മണ്ടിയായിരുന്നുവെന്ന് എനിക്ക് കാണിച്ചു തരുന്നു. ജീവിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം ഒരു മഹാപരാധമാണ്.. ..  നിന്റെ സൂപ്പു കുടിക്കാനോ കണ്ണാടി നോക്കാനോ നീ പാചകം ചെയ്യുന്നത് നോക്കിയിരിക്കാനോ ഇനി ഞാനാഗ്രഹിക്കുകയില്ല..”

ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ്, തീർത്തും ദുർബലമായ സ്വരത്തിൽ അവൾ  വീണ്ടും വിതുമ്പി “ സ്യൂ.. ഒരു ദിവസം മേപ്പിൾ ഉൾക്കടൽ വരയ്ക്കാനാവുമെന്നും ഞാനിനി ആഗ്രഹിക്കുകയില്ല..”

ഉച്ച തിരിഞ്ഞ് ഡോക്ടർ വന്നു.

പരിശോധനയ്ക്കു ശേഷം  സംസാരിക്കാനായി സ്യൂ  അയാളെ മുറിക്കു പുറത്തുള്ള  ഹാളിലേക്ക് അനുഗമിച്ചു.
“ ഇപ്പോൾ നല്ല പുരോഗതിയുണ്ട്..” ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു.. “ പൾസ് ഒക്കെ താഴ്ന്നു വരുന്നുണ്ട്.
ശല്യമൊന്നുമുണ്ടാക്കാതെ ഇനിയവളെ തനിച്ചു വിട്ടേക്കുക. .. എനിക്ക് ഇവിടെ തന്നെ വേറൊരാളെ നോക്കാനുണ്ട്.. ബർമ്മൻ എന്നാണയാളുടെ പേര്.. എനിക്കു കുഴപ്പമൊന്നും തോന്നിയില്ല. വെറും പനി.. പക്ഷേ അയാൾക്കു  പിന്നേയും സംശയം..ന്യൂമോണിയയോ മറ്റോ ആണോയെന്ന്.. ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ടു പോയി ടെസ്റ്റുകളൊക്കെ ചെയ്യിക്കണമെന്നാണ് അയാളുടെ ആവശ്യം..”

അടുത്ത ദിവസം കാലത്ത്, പരിശോധനയ്ക്കു ശേഷം ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു. “ നിങ്ങളുടെ ഊഹം ശരിയാണ്..പത്തു പതിനാലു മണിക്കൂറെങ്കിലുമായിട്ടുണ്ടാവും.. ഞാൻ പേപ്പറുകൾ ഒപ്പിട്ടു തരാം..നിങ്ങൾ സംസ്ക്കാരത്തിനുള്ള ഏർപ്പാടുകൾ ചെയ്തോളൂ..”

അന്ന് ഉച്ച തിരിഞ്ഞ്, സ്യൂ  ജോൺസി കിടന്നിരുന്ന കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നു. പിന്നെയൊരു തലയണയെടുത്ത് മടിയിൽ വച്ചു.

“ എനിക്ക് നിന്നോട് ചിലത് പറയാനുണ്ട്..” അവൾ പറഞ്ഞു. “ നാളെ ബർമ്മന്റെ ചിത്രപ്രദർശനമുണ്ട്. റോയൽ ഗാലറിയിൽ.. ഒരേയൊരു ചിത്രം മാത്രം.. അയാളുടെ മാസ്റ്റർ പീസ്.. ദ ലാസ്റ്റ് ലൈഫ്.. ഒന്നാന്തരം വെതർ  പ്രൂഫ് ജാക്കറ്റും ബൂട്ടുകളും അണിഞ്ഞിരുന്നിട്ടും, ഒരു  രാത്രി മുഴുവൻ പുറത്തിരുന്ന് ചിത്രമെഴുതിയതുകൊണ്ട് തനിക്കു ന്യൂമോണിയയെങ്ങാൻ പിടിപെട്ടിട്ടുണ്ടാവുമോ എന്നയാൾക്ക് പേടിയുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ കഥയെല്ലാം കേട്ടയുടനെ റോയൽ ഗാലറി ഉടമ നിക്കോളാസ് പതിനായിരം ഡോളർ ആണ് അഡ്വാൻസ് ചെയ്യാൻ തയ്യാറായത്.  പിന്നെ ഞങ്ങൾ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു


നോക്കൂ ചങ്ങാതി.. ആ ജനാല ചില്ലിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കൂ.. ബർമ്മൻ തന്റെ വിശേഷമായ ചായക്കൂട്ടുകളുപയോഗിച്ച്  ആ ഇല അവിടെ എഴുതി ചേർക്കുന്നതിനു മുമ്പ്, മറ്റൊരു കരിംപച്ച ഇല അവിടെയാരോ വരച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു..എനിക്കു തോന്നുന്നത് പണ്ടുമുതലേ അതവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നാണ്. അരികുകളിൽ മഞ്ഞപ്പു കലർന്ന ആ അവസാന ഇല.. ഇത്രമാത്രം കാറ്റടിച്ചിട്ടും ആ ഇല എന്തുകൊണ്ടനങ്ങുന്നില്ല എന്നു നീ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല ? അതിന്മേൽ കൃത്യമായി വരച്ചു ചേർത്ത ആ ശൂന്യഇല – ബർമ്മന്റെ മാസ്റ്റർപീസ് ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ, നിന്റെ ജീവിതം എത്ര മാത്രം ദുരന്തപൂർണ്ണമായിരുന്നിരുന്നേനെ എന്നോർത്തു നോക്കിക്കേ..”

                                                                   ***********



27 അഭിപ്രായങ്ങൾ:

  1. എന്റെ മനസ്സിനെ വളരെയധികം സ്പര്‍ശിച്ചിട്ടുള്ള കഥയാണിത്. വായനയുടെ തുടക്കത്തില്‍ തന്നെ ഇത് ഒ. ഹെന്റിയുടെ ലാസ്റ്റ് ലീഫല്ലേ എന്നൊരു തോന്നലും വന്നു. കഥകളെന്നു കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ മനസ്സിലേയ്ക്ക ആദ്യം ഓടിയെത്തുക ഇതൊക്കെയായിരിക്കും. എന്നെ എഴുതുവാന്‍ പ്രചോദിപ്പിച്ച കുറ്റകൃത്യത്തില്‍ ഈ കഥയ്ക്കും പങ്കുണ്ട്. ഇംഗ്ലീഷ് വെര്‍ഷന്‍ വളരെ മുമ്പാണ് വായിച്ചിട്ടുള്ളത്. കഥ മാത്രമേ ഓര്‍മ്മയുള്ളൂ. അതിനാല്‍ താരതമ്യം ചെയ്യുവാന്‍ മുതിരുന്നില്ല. നല്ല ഉദ്യമം.

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  2. അതൊരു പണിയായിപ്പോയല്ലോ. ഇനിയിപ്പോ ഓ ഹെന്‍‌റിയുടെ കഥ തേടിക്കണ്ടുപിടിക്കണം.

    (ഞാന്‍ ആരോടും പറഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത ഒരു രഹസ്യം പറയട്ടെ, മനോജ്. ആ “ജലസ്മാരകം” കഥ വായിച്ചപ്പോള്‍ ഉണ്ടായ ഫീല്‍ പിന്നെ നിങ്ങളുടെ ഒരു കഥ വായിച്ചപ്പോഴും ഊണ്ടായിട്ടില്ല.)

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  3. ഓ ഹെന്‍റ്റിയുടെ ലാസ്റ്റ് ലീഫില്‍ ഒരല്‍പ്പം മാറ്റമല്ലേ വന്നുള്ളൂ വീഡിമാന്‍ ?ആ കഥയുടെ ഫീല്‍ ലഭിച്ചതുമില്ല .

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  4. നല്ല ഉദ്യമം ആശയം കടംകൊണ്ടതാണെങ്കിലും അതിലെ തീഷ്ണമായ അവസ്ഥ തെല്ലിട അസ്വസ്ഥനാക്കുകയും, പിന്നെ ആ പച്ചയിലയിൽ മനസ്സുറച്ചും നിന്നു. നല്ല ആവതരണം ആശംസകൾ

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  5. വായിച്ചു പകുതി ആയപ്പോൾ തന്നെ ലാസ്റ്റ് ലീഫ് ഫീൽ ചെയ്തിരുന്നു. കാരണം അതു പടിക്കാനുണ്ടാര്ന്നു കോളേജിൽ

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  6. നിങ്ങളുടെ എഴുത്തിനു ഒരു ലാളിത്യം കൈവന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നോട്ടു പോയപ്പോഴാണ് സംഗതി ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണ് എന്നറിഞ്ഞത്. അതവിടെ നിക്കട്ടെ.
    നിങ്ങളുടെ കഥകളിൽ അജിത്തേട്ടൻ പറഞ്ഞ ആ കാര്യം "ജലസ്മാരകം" ---------- അത് തന്നെ എനിക്കും പറയാനുണ്ട്. അതൊരു കിടിലൻ ആണ്.
    ശലഭങ്ങൾ പറഞ്ഞ കഥയും - തന്നൂരും ആണ് നിങ്ങളെ ഓർക്കുന്ന മറ്റു രണ്ടു കഥകൾ.
    ഇത് ആ ലെവലിൽ വിശകലനം ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല. കാരണം ഈ വിഷയം അങ്ങനെയാണ്.
    എൻറെ വിമർശന സിദ്ധാന്തം പറയുന്നത്. നിങ്ങളിലെ എഴുത്തുകാരൻ നിങ്ങളുടെ നിലവാരത്തിലെ വായനക്കാരെ മാത്രം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു എന്നത് മാറ്റം വേണം എന്നാണു. പൊതു സമൂഹത്തിനു മുന്നിലേക്ക്‌ വെക്കുന്ന എഴുത്ത് അവരെ കൂടി കാണണം. ഈയടുത്ത് ഞാൻ വായിച്ച പുതു എഴുത്തുകൾ ഒക്കെ അനായാസം സംവേദനം ചെയ്യപ്പെടുന്നവയാണ്. (പൊതുവായി പറഞ്ഞതാണ്)
    ((((എൻറെ മാത്രം അഭിപ്രായം)))
    ഇക്കഥ ആസ്വദിച്ചു എന്ന് തന്നെ പറയാം.
    എഴുത്തുകാരന്റെയും കലാകാരന്റെയും കണ്ണ് നാമറിയാത്ത നമ്മെ കാണുന്ന മൂന്നാമതൊരാൾ ഉണ്ട് എന്നാ രീതിയിൽ ആവട്ടെ ...... ആശംസകൾ!

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  7. ലാസ്റ്റ് ലീഫും ഈ കഥയും തമ്മിൽ അധികം വ്യത്യാസം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ വിഡ്ഢി . എന്തിനായിരുന്നു ഇങ്ങിനൊരു സാഹസം ? എഴുത്തുകാരന്റെ സ്വാതന്ത്രത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ വായനക്കാരന് അവകാശമില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവിൽ ഉള്ളിൽ വന്ന നിരാശ കടിച്ചമർത്തി മിണ്ടാതെ പോകട്ടെ .

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
    മറുപടികൾ
    1. വിശദീകരണം ആവശ്യമെങ്കിൽ നൽകാം എന്നല്ലാതെ, വായനക്കാരന്റെ അഭിപ്രായത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ എഴുത്തുകാരനു ഒരവകാശവുമില്ല. അതുകൊണ്ട് നിരാശ കടിച്ചമർത്തി മിണ്ടാതെ പോകാതെ ഇനിയും തുറന്നു വിടൂ.. ആമി അലവി.

      ഇല്ലാതാക്കൂ
  8. “നിനക്ക് അടുത്ത മുറിയിൽ പോയിരുന്നു വരച്ചു കൂടേ ?” സ്യൂ തണുത്ത സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു.
    ഇവിടെ ജോണ്‍സി അല്ലെ ചോദിക്കുന്നത്...?

    ലാസ്റ്റ് ലീഫിന്റെ കഥ അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ഇത് ഒരു കഥയായി തോന്നിയതെ ഇല്ല.

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
    മറുപടികൾ
    1. തിരുത്തിയിട്ടുണ്ട്. നന്ദി റോസിലി ചേച്ചി.

      ഇല്ലാതാക്കൂ
  9. മറുപടികൾ
    1. തർജ്ജമയായിരുന്നെങ്കിൽ അങ്ങനെ തന്നെ പറഞ്ഞേനെ. രണ്ടു കഥകളും വായിക്കപ്പെടണം എന്ന് നിർബന്ധമുള്ളതുകൊണ്ടാണ് ദ ലാസ്റ്റ് ലീഫ് കൂടി വായിച്ചാലേ വായന പൂർണ്ണമാകൂ എന്ന് അവസാനത്തിൽ പറഞ്ഞത്. തർജ്ജമ എന്ന തെറ്റിദ്ധാരണ ആരംഭത്തിൽ തന്നെ ഒഴിവാക്കാൻ, ആ വാചകങ്ങൾ കഥയ്ക്കു മുൻപേ ചേർക്കുന്നു. മലയാളം പരിഭാഷ ലഭ്യമായിരുന്നെങ്കിൽ അതുകൂടി ഒപ്പം ചേർത്തേനെ. ' ദ ലാസ്റ്റ് ലീഫ്' എന്ന് നെറ്റിൽ സെർച്ച് ചെയ്യുമ്പോൾ പല പി ഡി എഫ് കോപ്പികളും വരുന്നു.

      ഈ ലിങ്കിൽ ലിന്ന് ലഭ്യമായ കോപ്പിയാണ് ഞാൻ ഉപയോഗിച്ചത്. ഇതും ഡോക്ടർ നൽകിയതും തമ്മിൽ ചെറിയ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ട് >> http://www.google.co.in/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=3&cad=rja&uact=8&ved=0CCkQFjAC&url=http%3A%2F%2Famericanenglish.state.gov%2Ffiles%2Fae%2Fresource_files%2Fthe-last-leaf.pdf&ei=ZaeqVPnvL8zluQTSt4HwCQ&usg=AFQjCNGTHZlU06z54A7fRAevvZOZIvZC0Q&sig2=Mu2QS16HRXmq5oxDwqUOnw&bvm=bv.82001339,d.c2E

      ഇല്ലാതാക്കൂ
  10. എങ്ങനെ ആയാലും ഈ ടൈപ്പ് സാഹസം എനിക്കിഷ്ടപെട്ടു....ഡോ പി .ഡി.എഫ് തന്നിരിക്കുന്നു ലാസ്റ്റ് ലീഫ് ഇനി വായിക്കണം.

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  11. ലാസ്റ്റ് ലീഫ് ഉം ലാസ്റ്റ് ലൈഫ് ഉം തമ്മിൽ ഒരു യുദ്ധം ..വായനയുടെ തുടക്കം മുതൽ ഒടുക്കം വരെ വായനയിൽ ശല്യപ്പെടുത്തി ...

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  12. ഓ.ഹെന്‍റിയുടെ കഥ പുനരാവിഷ്കരിക്കാനുള്ള ശ്രമം കൊള്ളാം.

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  13. ഓ.ഹെന്‍റിയുടെ കഥ വായിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച ഞങ്ങള്‍ ചിത്രങ്ങളെയും വരകളെയും കുറിച്ച് സംസാരിച്ച കൂട്ടത്തില്‍ ഈ കഥ വളരെ വിശദമായി ഒരാള്‍ പറഞ്ഞു തന്നിരുന്നു. ഇത് വായിക്കുമ്പോള്‍ അന്ന് പറഞ്ഞ ഓരോ വരികളും മനസിലേക്ക് കടന്നു വരികയായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് പ്രത്യേകത ഒന്നും തോന്നിയില്ലെങ്കിലും ആ മാറ്റം അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞു.

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  14. കൊള്ളാം, നന്നായിരിക്കുന്നു. ലാസ്റ്റ് ലീഫ് വളരെയധികം ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു കഥയാണ്‌, മാത്രമല്ല അത് വായിക്കാതെ ഇത് വായിച്ചാല്‍ തീര്‍ച്ചയായും കഥയിലെ ട്വിസ്റ്റ്‌ അറിയുകയുമില്ല. ശൂന്യ ഇല എന്ന ആ പദം ഒന്ന് കൂടി വ്യക്തമാക്കി എഴുതാന്‍ സാധിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് തോന്നിപ്പോയി!

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  15. ‘ലാസ്റ്റ് ലീഫ് ‘ വായിച്ചവർക്ക്
    ഇക്കഥയുടെ ട്വിസ്റ്റ് എന്തായാലും ഇഷ്ട്ടപ്പെടും .
    ഒ. ഹെണ്ട്രിയുടെ കഥകളിൽ എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട
    കഥ ‘ ക്രിസ്റ്റ്മസ് പ്രസെന്റ് ആണ് ദേ അതിന്റെ പരിഭാഷ വേണമെങ്കിൽ
    ദേ ഇവിടീയുണ്ട്‘
    http://www.britishmalayali.co.uk/index.php?page=newsDetail&id=41369

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  16. വായിക്കണം എന്ന് കഴിഞ്ഞ ദിവസം വിചാരിച്ചതെയുള്ളൂ , അത് മറ്റൊരു പുസ്തകത്തിലെ പരാമർശം കണ്ടിട്ടായിരുന്നു .. ഇപ്പോൾ മറ്റൊരു കാരണവും കൂടി അത് ഈ വായന .

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  17. ലാസ്റ്റ് ലീഫ് വായിച്ചപ്പോഴുള്ളതിന്റെ ഒരു പത്തു ശതമാനം ഫീൽ കിട്ടിയോ എന്നുപോലും സംശയമാണ്.......

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  18. ലാസ്റ്റ് ലീഫിണ്ടേ ഫീൽ കിട്ടിയില്ല എന്ന് ഖേദത്തോടെ പറയട്ടെ.

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ